Ngayong araw na ito pakiramdam ko paan ko ang buong daigdig. Marami naman akong naachieve na maganda sa buhay ko. Nagising ako alas kwatro ng umaga ng walang alarm. Hindi ako nalate sa sa 7:30 class ko. Wala akong inaway na taxi driver. Kumain ako ng maayos. Naiprint ko ang proposal letter ko for the training na ako ang lecturer. In short. maayos ang buhay ko. Ngunit parang may kulang.
Naalala ko brthday pala ng tatay ko ngayon. Kaya bumili ako ng cake. Pero parang may kulang pa rin. Naghahanap ng mais ang sikmura ko. Pero ng madaanan ko ang tindahan ng mais wala naman akong ganang bumili. Nagugutom ako pero hindi ko alam kong ano ang gusto kong kainin.
Ganun siguro talaga ang pakiramdam kung hindi tiyan mo ang nagugutom kundi ang puso. Naghahanap ka ng magsasatisfy nito. Ngunit pagnakita mo na saka ka naman magdududa... mag-aalinlangan...at maghahanap ka uli...at sa muli ganun pa rin ang mangyayari... paulit-ulit... pabalik-balik...
Saka ka magtatanong uli sa sarili mo... meron ba ankong hinahanap? kelan ko ba siya pwedeng makita?
Nakakagutom mag-isip. Nakakagutom magdamdam.Nakakagutom maghanap ng walang katiyakan...
No comments:
Post a Comment