Prodigal

Nagtex sa akin ang isa sa mga paborito kong anak. Sabi niya, Have you prayed for me? I'm dead. Sagot ko sa kanya, "Ha? Bakit buhay ka pa ba?Kala ko matagal ka nang patay."Sabi niya sa akin, serious ako.

Nashock ako sabay hinimatay... Serious siya? Kelan pa? Pero kung ganun, something is wrong sa kanya. Sabagay, wala namang right sa kanya eh.

Simple lang naman ang problema niya. .. Winaldas lang naman niya ang perang pangtuition fee niya sana. O di ba bongga? Ulitin ko. WINALDAS LANG NAMAN NIYA ANG PANGTUITION FEE NIYA. ULI. AS IN GINAWA NIYA ULI. Sa maraming pagkakataon na niyang ginawa iyon.

At ang pinaka major major serious problem niya, hindi siya padadalhan ng tiyahin niya ng perang pang-allowance pag hindi niya maipakita ang resibo ng midterm fee niya.

In otherwords, kasing haba ng legs ni Venus Raj ang listahan ng problema niya. Kasing konti ng buhok ni Noynoy ang chance niyang makapag-aral pa. At kasing sabog ni Kris ang buhay niya.
Kung ikaw ang tiyahin niya magtitiwala ka pa ba sa isang tulad niya? ISang tulad niyang nagtwo sems ng nursing sa cpu, 1 sem sa ama, two years sa abe at ngayon naman ay usa...

Ay naku, ang sarap niyang ilagay sa isang bus at ipahostage kay Rolando Mendoza. At kung hindi man ay ipakilala sa amo ng isang pinay ofw na pinalantsa ang kamay.

Selpon

Kahapon, nagbrownout sa kalagitnaan ng klase ko. E di maganda. Masaya. Tigil na naman ang klase. Well, araw-araw namang ganun eh... Kaya nagdisisyon na lang kami ng studyante ko na magliwaliw sandali sa malapit na mall. Tumingin-tingin at naglakad-lakad. Napadpad kami sa isang cell phone shop.

May isang unit na tumawag ng aking pansin. Ganda. Hanep sa porma. At higit sa lahat Chinang - China. E ano naman ngayon? Napaisip ako bigla. Bibilhin ko ba? Then tinanong ko ang sarili ko, may pera ba ako? In fairness, meron naman. Ang tanong uli, sapat ba para kumpara sa presyo? Oo naman.

Kaya lang pagbinili ko ang cell phone na iyon, wala nang matitira sa akin sa panggastos sa susunod na mga araw.

Sabi nila, pag may isang bagay kang gusto, go for it and get it! Hindi ka dapat umatras or else you'll end up loosing the game. Pero sabi din nila dapat magdahan-dahan. Kahit anong gawin mo, kung hindi para sa 'yo, hindi talaga magiging iyo.

In short wag mong ipilit ang mga bagay na hindi dapat... dahil masisira lang...

Parang pag-ibig... wala nang dahilan pa para ipaglaban ang isang taong gusto nang makawala. Pareho niyo lang sinasaktan ang mga sarili ninyo...

Gutom

Ngayong araw na ito pakiramdam ko paan ko ang buong daigdig. Marami naman akong naachieve na maganda sa buhay ko. Nagising ako alas kwatro ng umaga ng walang alarm. Hindi ako nalate sa sa 7:30 class ko. Wala akong inaway na taxi driver. Kumain ako ng maayos. Naiprint ko ang proposal letter ko for the training na ako ang lecturer. In short. maayos ang buhay ko. Ngunit parang may kulang.

Naalala ko brthday pala ng tatay ko ngayon. Kaya bumili ako ng cake. Pero parang may kulang pa rin. Naghahanap ng mais ang sikmura ko. Pero ng madaanan ko ang tindahan ng mais wala naman akong ganang bumili. Nagugutom ako pero hindi ko alam kong ano ang gusto kong kainin.

Ganun siguro talaga ang pakiramdam kung hindi tiyan mo ang nagugutom kundi ang puso. Naghahanap ka ng magsasatisfy nito. Ngunit pagnakita mo na saka ka naman magdududa... mag-aalinlangan...at maghahanap ka uli...at sa muli ganun pa rin ang mangyayari... paulit-ulit... pabalik-balik...

Saka ka magtatanong uli sa sarili mo... meron ba ankong hinahanap? kelan ko ba siya pwedeng makita?

Nakakagutom mag-isip. Nakakagutom magdamdam.Nakakagutom maghanap ng walang katiyakan...